Seni hiç sevmedim ki Şiiri - Kazım Bektaş

Ben seni hiç sevmedim ki;
Sana gelmek için verdiğim çabayı sevdim.
Sonbaharda daracık sokaklarda el ele tutuşmayı sevdim
Gözlerinin içine bakınca o hey çanlı bakışlarını sevdim

(Yüreğimdeki acıyı döktüğüm göz yaşlarını sevdim)
Ben seni hiç sevmedim ki
Bulutlar olup sonbaharda yağan yağmuru ardında açan güneşi sevdim
Bahçemde topladığım papatyaları saçlarına elimle taç yaptığım anı sevdim
Çimlerin üstünde sarılarak dizimde uyumanı sevdim
Ben seni hiç sevmedim ki

Gülerek açılan gamzeni bana heyecan veren anı sevdim.
Rüyanda beni sayıklamanı sevdim
Ben seni hiç sevmedim ki
Akşam kızlılığında pencerenin önünden geçerken
el sallamanı sevdim
Mahalledeki komşularını kavga etiğiniz Osman dayıyı
gülümseyerek bana bakmanı sevdim
Ben seni hiç sevmedim ki
.

Damdaki serçeyi kollu köpeğinizi sevdim
Ben dedenin tarlaya gübre taşıyan merkebini sevdim
Hayatımdayken seninle yaşadığım her anı sevdim.
Ben seni hiç sevmedim ki...
Rumeli hisarındaki dut ağanının altındaki yaprakları sevdim
Ben seni bahçede beraber erik çaldığımız anı sevdim
Benimle kavgalarını sevdim
Koşarak beni yendiğini sonra nefes nefasete kalmanı sevdim
Ben seni hiç sevmedim ki
Meram sınamasında gösteriye yeni giren aşıkların sevdalılığını sevdim
Kalede memo zininin aşk sevdalıların türküsünü sevdim
Ali dağında elele tutuşarak resim çektirdiğimiz anı sevdim
Ben seninle; Emirgan da demli çay içmeyi sevdim
Ben seni orta köyde hiç sevmedim ki
Ben seninle Malatya yolunda baş dün düren virajlı yolarını sevdim
Ben senin masamda kadehimi dolduran nazik ellerini sevdim
Sen karşımdayken lokmalarım boğazımda düğümlenen aşını sevdim
Seni sevdim su gibi nan gibi hiç aklımda çıkmadın ki ben seni sevdim SENİ SEVDİM