Kabuslarımda gördüm seni, gri sisler içinde
Yağmurla temizlenmiş yüreğin saklı bir cennetti
Baştan ayağına beyaz bir kar vardı üstünde
Korkudan delirmişken gülüşüyle beni yenilmez etti…
Ben her kabusumla yine seni görsem
Kan damlarken gözlerimden yüregine düşsem
Çıkamasam orda kalsam ve huzurla ölsem
Allah hiç unutturmasın bsna, gülüşünü sevdiğim günü!
Nereli gülüslerin hangi kuytu beldenin
Perisimisin sen korkunç kara düşlerin,
Ecelimmi olacaksın, yoksa sultanımı gönlümün
Sevende öldürür sevdiğini, yürekten bir gülüşle...
Senden önce ürpertirdi beyaz urba kara toprak
Yokmu siyah beyazdan başka ölümün rengi derdim.
O koyu kara kabusta, seni gördüm
Seninle ölüme gökkuşağındaki her rengi verdim.
Ruhumda ki hüznü gülüşlerinle silsen
Dokunsan ecel gibi yüregime ürpersem!
Buna sus konuşma,kıyamam deme,
Senin gülüsünle ölmek inan ki çok güzeldir.
Ürpermedim ben senin karsında titrediğim gibi,
Korkuyu tanıdım, seni incitmekden korkarak.
Gülüşün güven veren güzel bir ölüm gibi
Seni gülerken sevmek, sıcacık ve cana yakın…
Kayıt Tarihi : 22.2.2024 17:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!