Seni Götüren Gece Şiiri - Şeyma Yılmaz

Gecenin sessizliğe yürüyen anlarıydı
Sensizlik sessizlikle özdeşleşiyordu adeta
Eflatun bir karanlık bürüyordu etrafı
Sensizliğe uyanıyordum, sonbahar sabahında
Gece... Ahh karanlığın koynundaydım
Gece... Ahh senden ayrılmaktaydım
Gece... Herşeyden habersizce
Sessizce...
Seni götüren gecenin vurgunundaydım
Bir tek senin gidişin vardı anne
Bir de gece
Ve gidişinle sadeleşti hayatım
Sen gittin
Gidişinle gidenlerim vardı...
Pırıl pırıl parlayan güneşim gitti anne
Beni ısıtan yüreğin gitti anne
Güzel günlerde öptüğüm ellerinle
Bayramlarımı da götürdün anne
Senin son elbisen beyaz gelinlik
Benim karanlığa açılan pencerem oldu
Toprak sarıldı sana
Benimse kollarım yanlara düşüyordu
Düşlerimde bir masum çocuk
Hala annesiyle, hala küçüktü
Benim yaşadıklarıma inat
Gülümsüyordu...