Seni Görünce Şiiri - Kadir Ünlü

Aydınlanıyor içim dışım.
Bağrıma sığmaz oluyor,kuduruyor tepiniyor kalbim,
seni görünce.
Kızıyorum rahmetli babama anneme,
omzumda yarım asırlık ömrüm !
Neden beni daha geç yapmamışlar diye,
seni görünce.

Oysa sen bahar gibisin,
ben ikinci bahara umut bağlamışken.
Atlıyorum eski püskü boyası dökük tekneme,
açılıyorum azgın dalgalar arasında denize,
bir Yunus’un peşinde,
seni görünce.

Mutluyum bıraktığım için tütünü,
çeyrek asır önce.
Kesemem umudumu senden,
aşarsak dağları denizleri,olur ya kavuşursak,
soluğum soluğuna yeter diye.
Katarız baharlarımızı biri birine,
Gül bahçesine döner,
Bülbüller öter hazan düşmüş ömür bahçemde,
seni görünce,seninle sevişince.