Seni Gördüm Ben Öldüm Şiiri - Murat Gezici

Yaşadıklarım,
Ve yalnızlıklar içinde bir gece daha yüreğimde…
Gizlenen bütün her şeyin adına,
Bu gece bir kez daha ilk gibi sana geleceğim.

Ağlamaklı bir dua,
Bu gece göğe yükselen dudaklarımda,
Ve senden her ayrıldığımda,
Ve her yalnızlığımda…
Kurşun gibi ağır ve hoyrat biraz,
Ve belki de efendileştiremediğim duyguların,
Sakinleştiremediklerimin,
Ve taşlaşan yüreğine koyduğumda kendimi.
Ben seni gördüm de öldüm gülüm,
Seni gördüm de öldüm.

Düşün biraz;
Ellerin ellerimdeyken kaçamak yaşardık hayatın yarısını,
Geride bıraktıklarımız umurumuzda olmazdı.
Yıkardık yaşayamadığımız şehrin duvarlarını.
Ve belki de savaş açardık top mermileriyle kendimize,
Ama hep aynı şarkı dilimde,
Seni gördüm ben öldüm gülüm,
Seni gördüm de öldüm.

Elveda demenin acısı vardı sırtını dönüp gittiğinde,
Ve taş kesen bir ben ardın sıra.
Ardın sıra beni her terk ettiğinde,
Ve sonsuzluğa gidişinde yine bu gece…
Seni gördüm ben öldüm.

Bak izle yıldızları gülüm,
Gözlerini dikerken hoyrat gecelerin tavanlarına.
Ve içimdeki coşkun denizi görebildiğin kadar bak gözlerime.
Bırak kendini kurumuş yaprak gibi avuçlarıma,
Bu gece sana seslenmek ne kadar yanlış olduysa,
O kadar pişmanım yaşadıklarıma.
Ve o kadar büyüttüm seni içimde.
Masum bir çocuk gülümsemesi,
Ve ağlayan ninniler şimdi kulaklarımda,
Bu gece de yine gidersen, sen bilirsin…

Seni gördüm ve öldüm ne çare ,
Ne çare yalnızlıklar içinde,
Ne çare içimde bir mezar sana,
Ve aşka susayan dudaklarımızın son şarkısı.
Ve ayrılıkların en sonuncusu.
Ve sensizliğe ve sonsuzluğa ,
Çaresizliğe belki de,
Ama her şeyden önce ölmeye…
Ben sana ölmeye geldim.
Bu gece duyguları, hasreti, ağlamaları,
Yaşanılanlarla beraber yaşanmayanları ,
Ve seni gömdüm bu gece seni,
Seni gömdüm ve ben öldüm.