Seni gördüm Şiiri - Sevinc Arzulu

Seni gördüm-baxışların nur saçırdı,
işığını gur saçırdı.
O gözlerin nurunda men
yol gederdim seheredek,
Tebessümden qeheredek.
O gözlerin gözlerimin qenimiydi,
Qem-kederi menimiydi.
Qaçırardım gözlerimi,
Uçurardım sözlerimi çerpeleng tek.
De, hardasan, tez gel görek.
Bilirem ki günahkaram,
Vaxtsız gelen ayrılığa sebebkaram.
Neden düşdü aramıza qara hicran,
Heç çıxmadı yuxumuzdan şaxta-boran.
Xoşbextlere darıldıq biz,
Cansız-ruhsuz şekillere sarıldıq biz.
Şeklin ile danışardım men her axşam,
Indi şeklin önündece yandırıram böyük ağ şam.
Belke yanıb qurtaracaq seheredek,
Bir kimseye görünmez ki yanan ürek.

Bu ne gündür, ne güzeran,
Dan yeritek al qızaran derdin gözü.
Soyumaz ki derdin közü.
Özü yanar, yandırar da
Istisiyle.
Gözlerimi çıxarar da tüstüsüyle.