Seni gizlice kirpiklerimin arasına alıp ...

İSTANBUL ! ! ! ;

Seni gizlice kirpiklerimin arasına alıp seyre aldım,

Dün hayatımın en büyük zevkini yaşadım;

martı sürülerinin, bağrına kanat değdirişini,

güneş yarkınları ile, böğrünü kör bir bıçak gibi kanatarak yarışını.

puslar içinden baş kaldırmış, heybetli bir koruma gibi Galatakulesi,

Kızkulesinden geçerken gemiler, sıra, sıra izin almakta, Sultanahmet den.

Bu sulara her gemi pervanesini dokunduramaz diye, gür sesiyle, bağırmakta Dolmabahçe,

Korkusuz, alımlı, sereserpe uzanmışsın boylu boyunca, saçların dağınık ve hala ıslak.

Hanki hamam görmüş, senin gibi güzel, hanki tellak senin saçın kadar gürünü yıkamış?

Hangi sabun, senin tenin kadar beyaz ve buhurdan kokulu, omuzları köpürtmüştür.

İpek lifler dolaşmakta turkuaz gerdanlarında, nazik, gururlu,

edalı, nazlı kolların, Altınboynuz gibi sarmakta sevgilinin belini, dolaşarak kıyılarda.

Parmakların duygu fırtınası olmuş, gemilerin pervanelerinde, yunuslarla yarışmakta.

Yunuslar mavna, taka dinlemeden, gelip geçeni sevgili sanıp, peşlerinden koşmakta.

Sen ne terbiye almışsın ki, eteklerin açık, bacaklarin dilberleşmiş Sarıyer yamaçlarında.

Sen ne utanmazsın vallaha. Bu kadarını seyretmek bile eritiyor, potalıyor ruhları.

Sen, utanmaz, arlanmazsın. Hem gemileri, hem balıkları, hem de kuşları saklıyorsun koynunda.

Sen ne fettansın; Gece mehtaba başkasıyla çıkıyor, gündüz yakamozlarla geziniyorsun.

Bir gram arlanman kalmış yinede. Akşam üstü güneşi çarçabuk alırken koynuna,

alabildiğine kızarıyorsun. Demek ki birazcık da olsa utanıyorsun,

Herkesin gözleri sende; kirpikler kapalı olduğuna bakma, gözler kısılı seni dikizlemekte.

Bil diye söylüyorum, bilsen ne yazar değil mi? Sen utanmayı lugatından silmiş,

gönülleri fethetmişsin... dünyanın gözü sende..

Namın yürümüş, dünyada ismin duyulmuş, tanımayan kalmamış, ne yapsan

sana yakışıyor İSTANBUL,

İstanbul um,...kızım, evladımsın, benimsin..,

evladiyeliğimsin! ! ! ! ..

Hamiye Alkış