uzat elini atıp geleyim
seni kör kuyulara
çağırmadan koşup gelen
utanmaz arlanmaz
ovanın hayvanları
nehrin çavlanları
doğarken boğduğum
çığlıktır hırlanmaz
aklımı baştan alan
bir berduşa ün olan
sende yadigar bulan
rezillik harlanmaz
acıdı ağzım yumurta cılkı
her yanım ıtır bahçesi
kocaman deniz akacak
çözeceğim yumağı toparlanmaz
ömür çıkacak ipliğinle
çözdükçe yumağını
sardıkçadünya çıkrığına
ardından düğümleyen bir yaramaz
hepsi senin inadına
başın altından çıkan
uyuşturdu kökümü
ceylanın gözünden duramaz
çaldığın korku da yok içimde
sıkarlar mı seninde suyunu
seni gidi çıkıntı
ne biçimsin sıkıntı
21:54 22.10.2009denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 22.10.2009 22:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!