Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu gün
kalem ağladı
döktü gözyaşlarını
kağıtların üzerine...
kağıtların üzerinde koşuştular harfler
onları yerlerine yerleştirdi
gözler...;
Dudaklar kıpırdadı, aralandı
dil çıkıp sahneye tercüme etti
ve kulaklar...bir "öykü" dinledi!
Damarlardaki kanlarda
bir telaşlı koşturmaca başladı
akım...beyine ulaştı;
Ürperdi kâlp metezori
titredi ayaklar, üşüdü eller
ürperdi tüm beden.
Kirpikler sık sık açılıp kapandı
bir çeşmenin vanası
serbest bırakıldı
boşaldı gözyaşları...
mürekkep hokka'sına;
Hokka'nın içi karıştı
içeride bir renk telaşı,
üstünlük kendini gösterirken
dalgalanma duruldu
oluştu bir kırmızı deniz...
Kalem, daldı hokka'nın içine
bir derin nefes aldı...
ve titrek titrek
yazının başlığını yazdı;
"Yalnızlığın adı ÖLÜM!"
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta