Seni Ebediyen Sevmeye Gelmiştim..

Sensizliğin sokaklarına bırakılmış,
Kelimeleri toplamaktayım yine.
Yoksun,
Darmadağın her şey.
Kıyılarıma yokluğun acıları demirlemiş,
Adımla başlayan kelimeler
Ayrılığına mühürlenmiş.
Artık ben “ sende “ sadece
Solmuş bir fotoğrafım.
Ben “ sende “ yaşanıp,
Hatıralara gömülen,
Koyu bir pişmanlığım.
Hatırlıyor musun?
Kan revan içindeydi kelimelerin,
Tozlu ayrılıkların arifesindeydi yüreğin.
Dalların kırılmıştı,
Umut diye ektiğin.
Tüm tomurcuklar zamansız budanmıştı.
Yorgun bir yürekle gelmiştin bana.
Senin teninde var olmayı değil
Aşk adına aldığın yaraları
Gülüşlerimle sarmaya,
Baharı sevgimle,
Mutlulukları yüreğine,
Sermeye gelmiştim…
Acılarına ortak,
Umutlarına yoldaş bil istemiştim.
Ellerini tutamayacağımı bile bile,
Çatlamış yüreğini gülüşlerimle.
Sonsuza dek öpemeye gelmiştim.
Uzaklardaki varlığınla yaşamayı
Kabullenip sadece seninle
Aynı ÇINAR ağacının gölgesinde
Ölüme uzanmaya razı olmuş,
Kısacası
Yüreğimi sana vermeye,
Ve;
Seni ebediyen sevmeye gelmiştim..

Honnover