Seni Düşünürüm Şiiri - Süleyman Balaban

Gecenin hüzünlü saatleriydi,
Sokak karanlıkta,
Avazı çıktığı kadar,
Birileri bağırmaktaydı,
Dertleri neydi bilinemedi,
Acep onlarda,
Yalnızlıktan benim gibi şikayetçiydi!...

Yoktu yanımda ne bir dost,
Ne de bir gardaş,
Yada bir başına müzdarip,
Bir Arkadaş,
Buğulanmış penceremi bile,
Silerken aşina berduşluğumla,
Dertlerimden bana ne,
Ben seni düşünürdüm!...

Sinsice örmüştü kader ağlarını,
Kelebek misali çırpındım,
Ne yaptıysam kurtulamadım,
Pare pare pamuk ipliğine dolandım,
Çaresizdim,
Ne birine yar olamadım,
Ne de birini yar diye saramadım,
Kefere umudum bitmesede,
Seni unutamam,
Kaderime isyan etmesemde,
Yalnızlığıma gam vururum,
Mağrur bakışlarımla,
Ben hep seni düşünürüm!...

Süleyman BALABAN