Seni Düşünürken Şiiri - Edip Ferhan Çiftci

Bugün, kalın bir yorganın altında
Seni düşünürken üşümekteyim.
Düşlerde yalnız, sokakta soluksuz,
Elin elime değmezken sefalet içinde gezmekteyim.
Yine bir gece vakti,
Sensizken uyuyamayacak kadar çaresizim!
Ellerim kör bir aşkı tutuyor.
Gözlerim ise sürekli sana doğru koşuyor.
Biliyorsun, sevgisizliğine yetişemeyeceğimi.
Mutlusun!
Ben, gittiğin günün ardından hatıraları avuçluyorum.
Kendime çürümemiş birkaç hayal seçiyorum.
Ve geçmişten kalbimi avutacak bir yalan daha keşfediyorum.
Durduramıyorum beni.
Çünkü bu konuda akılsızım.
Çünkü sen olmadığın sürece,
Kaybolan takvim yaprakları arasında,
Aşkı arayacak kadar umarsızım.

Yetişemiyorum bazen mantığımla duygularıma.
Bedenim, insanların sahte duygularına
Kaçak satılmış aşkımızı arıyor.
Bulamıyorum!
Ruhum sana tutunamayan gülüşlerimle parçalanıyor.
Dostlarınsa yardımı işte bugün kifayetsiz kalıyor.
Ölüme yakın sensizlik gark etmiş boğazıma.
Umutsuzca bakıyorum yürüyemediğim köprünün sonuna.
Sağa sola değil de,
Sana, bana ve ayrılığımıza…
Bakıyorum, geçmişte ne yarım kaldıysa!

Nereye baktıysam kirli bir karanlık, dipsiz bir bataklık.
Umut ve mutluluk!
İşte bugün,
Aşka düşman bir adamın göremeyeceği kadar aydınlık!
Umudum, biz olmayan bir geleceğe sıkışmış,
Mutluluğumuz ise ilginç tesadüflere bırakılmış.
Bak, aşkın mülkiyeti ne sana ne bana kalıyor.
Ve kimse, mutluluğun yağmurlarla hüzne karıştığını
Bilmiyor…