Seni Düşünürken Şiiri - Nazmi Çelik

Martıların kanat sesi, okşuyordu kulağımı
Hüzünlüydüm ağlıyordum sessizce
Sanki deniz küsmüştü bana
Sırt çevirdi dalgalar geri dönüp hafifçe,
Boşluğa dalmıştı gözlerim, hava soğuktu.
Üşüyordum yalnızlıktan, korkudan
Uzaktan beliren bir ışık vardı.
Tanıdım,o sendin ama rengi donuktu
Bir sevda türküsü söylüyordum
Birşeyler istiyordum haksızca
Belki de haklıydım kendimce
Ama hüzün yanımdaydı gitmiyordu.
Taşa tuttum denizi mazi sanarak
Taşladıkça, canlanıyordu hatıralar
Atamıyordum üzerimden gölgeni
Üzerime gülüyordu martılar
Elimden dostça tutup,
Düşmanca yere vurunca
Kırılmıştı kanadım.
Ve o sesler değilmiydi,
Kulağımı tırmalayan?
Martıların kanat sesi değildi
Soğuktan üşümüyordum
Denizi taşlamıyordum
Üzerime martılar gülmüyordu
Ama bunu kimse bilmiyordu,
Bilmeyecek...........................