Seni düşününce beni bir insanlık sarıyor ki sorma!
Sudan çıkmış bir balığın ulaşmak için çırpındığı su sensin
Alnımın hiç değmediği göğsünün sıcaklığını hissediyorum
Alnımdan başlayarak tüm benliğime yayılıyorsun
Deli gibi dolanıp duruyorum
Kendimi arıyorum çünkü kaybolacağım biliyorum
Ben ki şu gülün yanındaki cılız bir ot!
Hücrelerimden başlıyorum buna üzülmeye
Gölgende birazcık bile olsa soluklansam ne güzel olur!
Sen evreni müşahede ederken ben de seni izlerim
Sonra ben yer altına inerim sen gül bahçesine
İçimden neden diye sormam
Ben daha yaşamayı bile beceremiyorken senden ne isteyebilirim?
Fatma Doğu
Kayıt Tarihi : 14.10.2023 13:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!