Seni Düşününce Şiiri - Özgür Kapar

Ne zaman seni düşünsem
Dağın başına bulut yürür.
Yamaçtaki ağaç susar, köküme boşalır sesin.
Dallarım ağrır, yapraklarım acır;
Ezeli bir sızıya dokunursun içimde.

Ne zaman seni düşünsem
Ormanın içine sis yürür.
Küçük bir böcek olurum bir süre,
Ayak seslerimle sağır ederim, kara yüzlü kargaların kulaklarını.
Susunca kargalar bülbüller ötmeye başlar.
Şen bir uğultu uçar sisin sırtına binip,
Ormanın en kuytu köşelerinde.

Ne zaman seni düşünsem
Vadideki nehire sevdam akar.
Akarım bir müddet, pervasızca ve hırçın.
Sonra denizimi aramaya başlarım.
Varınca gözlerine, denizlerine bakışlarım dolar.
İki gözde iki can olursun,
Ayıramazsın beni kendinden.

Ne zaman seni düşünsem
Yamaçtaki ağaç susar
Ormanın içine sis yürür
Vadideki nehire sevdam akar.
Ne zaman, ne de yabani acılar;
Hiçbiri umrumda değildir artık.
Düşünümdür çünkü artık senin,
Düşünün üzerine
Bir ağaç gibi
Bir sis gibi
Bir nehir gibi
Düşmüşümdür…

04.01.2001
Eskişehir-Bursa Yolu