Seni Düşünmek Şiiri - Hikmet Sevgi

Seni düşünmek seni...
Bir denizin ellerrini okşamak gibi
Kızıl saçlarını taramak dingin bir akşam arefesi.
Kalbi eriten masum gülüşlerde boğulmak.
Huzurlu bir Temmuz ufkunda,
Dudağından öpmek gün batımının.
Ve yıldızları saymak
Sanki sevmiyormuşçasına.
**
Seni sevmek seni...
Bir ağacın kökleri kadar fedakar
Ve bir dilencinin bakışları kadar cesurca...
Seni sevmek seni
Çıkılmamış bir yolculuğu bekleyen çocuklar gibi
Sol cebinde hep kırık bir kalp taşımak.
Her dokunduğunda kanatan...
Ölümü çaresiz kılan bir umut kesilmesi yüzünün.
Ve her sabah,
Avuçlarını karıncalandıran bir acı ile yıkamak ellerini.
Sonra üstüne hatıralarını giymek.
Teninin kokusunu adımlamak yollarda, sokaklarda.
En derin uçurumlarında gezmek kalbinin,
Tutup elimden, çektikçe uzayan bir zamanda.
Seni düşünmeden düşünebilmek yani
Sanki sen yokmuşçasına...
...
Seni sevmek seni
Her sabah güne bakan çiçeklerinin özlemi ile uyanmak.
Ve mahmur duvarlarda
Tatlı bir ölüm sessizliğine dalmak.
Sonra çıldırmış bir telaşla sağa sola bakınmak
Seni değil; seni gören gözleri aramak...
Ve yakmak dokunmadığın ne varsa.
İnan! seni yaşamak değil her yerde delilik;
Sana alışıyor olmak...
**
Seni unutmak seni...
Ölen bir çocuğa bakıp ölmek gibi.
Bir mezar taşı kadar çaresizce gözlerine dalmak,
Ve beklemek sonsuzu
Hiç durmadan...beklemek...
Seni unutmak seni
Bir annenin öldüğünü anlatması gibi çocuğuna
Ve kırık bir kalpte beliren umut gibi
Garip, yalnız, ağlamaklı...
Seni unutmak anlayacağın
Ancak...
Sen olmak...
***