göründü karanlık ve uykuya indi yeryüzü
ve aylak bir insan kadar suçluyum
seni düşünmek karşısında
ve her yerde sonbahar
yapraklar gece yarısı
bakışlarımın asude kalabalığındalar
oysa ki yalnızlığımın karanlığındaydılar
ne oluyor böyle bilmiyorum
ne kadar da çaresiz kaldım
düşlerim dağılıyorlar
ve ölüyüm; dirilişimin yarım kalışı gibi
ellerimin saçlarında kudretlendiği yazları unutuyorum
seni düşünmek karşısında
Kayıt Tarihi : 26.3.2015 17:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!