Seni Düşündüm Şiiri - Hoyranlı Günoğlu

Bir çizgi çektim her şeye ve herkese, bir çizgi dönüşü olmayan.
Bir isyanın teline değdim bin ah işitip.
Sabır dağından maden getirip, suküta düştüm, sustum.
Seni düşündüm.
Sıvazladım omuzlarını yalnızlığın, kucağına yattım, devindim.
Toz pembe bir masal anlattı, karanlık miadıyla.
Kevgirden geçirdim duygularımı, anladım.
Seni düşündüm.
Dışarıda yağmur damlaları; ıslatır yalnız balkonu, kimsesiz camı.
Gecenin çanları çalar şehrin kubbesinde.
Derin bir ah ile dalıp bir ümidin düşüne, bekledim.
Seni düşündüm.
Kesmedim ümidimi Yaradan’dan.
Şüküre dokundu kalbimin elleri ve bir de kalbine.
Ruhumu okşadım aşkıyla, İlahi bir teselli bakışıyla aradım.
Seni düşündüm.
Sönmedi yaktığın ateş, ne yağmurda ne ummanda.
İçin için yanan kora döndüm.
Aşkının elmasını kalbime gömdüm.
Mizanı Allah’a bıraktım insafı sana,
Ben seni düşündüm.