Seni Düşündükçe Şiiri - Ali Fırat Çalışgan

Her şey bahane sayılabilirdi, kalkıp sana gelmek için.
Her türlü mazeret geçerlilik kazanıyordu seni düşündükçe.
Seni düşündükçe var oluyordum,
Seni düşündükçe yok sayıyordum tüm acıları.
Seni düşündükçe kanunlar lehime işliyor;
yeni ve temiz yasalar yürürlüge giriyordu kalbimde.
Seni düşündükçe çiçekleniyordu en çorak araziler.
Seni düşündükçe güneydoğu türküleri renkleniyor, ağıtlar bitiyordu.
Seni düşündükçe yüzleşiyordum dünya ile; her seferinde yenilsemde...

Şimdi nasıl da yaşamak çekiyor insanın canı.
Her yanda asık suratlı zebaniler dolaşırken;
mütemadiyen kuş yuvalarına takılıyordu gözüm, seni düşündükçe.
Seni düşündükçe kavunun karpuzun mevsimi geliyordu her yere.
Seni düşündükçe ansızın kızarıyordu yürekten sevenlerin yanakları.
Seni düşündükçe ayakkabısız kalmıyordu çocuklar.
Babalar çaresiz değildi,
Annelerin telaşı diniyordu usulca.
Seni düşündükçe orta doğuda kan yerine şerbet akıyordu sokaklara.
Seni düşündükçe şifa bulunuyordu
amansız hastalıklara.

Seni düşündükçe var oluyordum
Nasıl da yaşamak çekiyordu insanın canı;
seni düşündükçe...