Seni Düşündükçe Şiiri - Duran Saper

SENİ DÜŞÜNDÜKÇE

Düşündükçe seni,
İçimde dolaşan kan,
Hücum ediyor derimin duvarlarına.
Yıkılacak sanıyorum duvarlarım,
Dışarıda bekleyen
Umutsuzluklarımın üzerine…
Bir kıvılcım düşüyor içime düşündükçe seni,
Sanıyorum ateşim bacadan çıkacak
Yakacak bütün dünyayı…
Dumanından bilecekler,
Göğe yol bulduğunu,
İçimde yanan korun kokusundan anlayacaklar,
Bir aşkın bir gönülde kül olduğunu…

Düşündükçe seni ;
Bir bahar telaşı başlar içimde..
Ağaçlarıma su yürür, dallarımda açar çiçeklerim…
Yapraklarım ürkek bakışlı kuşlar gibi çırpınır,
Rüzgarlarının serinliğinden…
Toprak ve hava kucaklaşır,
Tabiatın kavgası uzaklaşır,
Umut denen en güzel bekleyiş,
Yarınlarla hesaplaşır…

Düşündükçe seni ;
Dağlar bir başka sıralanır,
Gözlerimin derinliklerinde…
İçimde özgürlüğünü bağıran insanlar çoğalır…
Koşar çocuklar, ovalarında yuvarlanır.
Doğar her yere güneşim.
Bütün kabuk bağlamış yaralar bile
Kurur seni düşündükçe…

Düşündükçe seni…
Ölüm gelmez aklıma
Çünkü ben ölmeden sevmeyi
Öğrendim,
Seni düşündükçe yaşamanın,
Sevgiden doğduğunu öğrendim.
Düşünmedim ölümün var olduğunu…
Ölmeden ölmeyi,
Görmeden sevmeyi öğrendim
SENİ DÜŞÜNDÜKÇE…

(Duran SAPER)