Seni Düşlerim Şiiri - Kara Osman Nalbant

Ne sıcak terletir beni
Ne soğukta üşürüm
Ne yağmura sitem eder
Ne doludan incinirim.
Varlığı yokluğa, açlığı tokluğa
İnişi yokuşa, tepeyi düze
Gizi göze, geceyi gündüze
Baharı güze eşlerim.
Mevsimin ilk karı
Her yıl aynı gün
Aynı şarkıyı dinlerken
Yağar saçlarıma
Ne kışı dert eder
Ne “kıyametten” korkarım.
Seni yitirdiğim günü
Bulduğum güne
Ağladığım günü
Güldüğüm güne eşlerim.
Söylediğim yetmez mi
Daha ne söyleyim
İnanması zor belki
İşte ben böyleyim
Özü söze, külü köze
Solu sağa, bağı dağa
Soğuğu sıcağa eşlerim
Umutlarım ısıtır beni
Kış ortasında yazı düşlerim.
Sere serpe uzanırım
Seyvanın gölgesine
Efil efil poyraz eser
Saçların gibi savrulur
Salkım söğüdün dalları
Bir o yana bir bu yana
Dalar gider gönlüm
Beyazı karaya
Seyvanı saraya eşlerim
Kapatır gözlerimi
Her gece seni düşlerim.