Seni düşlemek Şiiri - Bahar Balcı

Seni düşlemek
Özgürlüğü keşfetmektir
İki teker keyfi gibi değil bu
Her yeni güne ayrı bir heyecanla başlamak
Yeni bir tutkuyla.
Seni düşlemek,
Deniz kızının bacaklarını bırakıp da kıyıda
Suyla ilk buluştuğu an gibidir…

Seni düşlemek
Senin aşkınla uyanmaktır güne
Çocukken beyaz bir kış sabahına uyandığında ki
Duyduğun heyecan ile
Verdiği huzur uğuldayan kar sessizliğinin
Ve beyazlığından kamaşması gibidir gözlerinin

Seni düşlemek
Senden haber alamadığım gecelerde
Uykusuz kalıp sabahlamak
Baska kadinlarin sicak tenlerinde
Olur da yer edersin kaygısıyla
Kıskanmaktır biraz.

Sonra özlemektir
Yıllardir kendi yatağında yatmamış gibi
Çok uzun bir tatilde
Ev hayaliyle başka bir yastığa baş koyup
Biraz yorgun, biraz huzursuz uyumaya çalışmak

Ve Umutlanmak
Evini kaybetmis bir kedinin
Sokak kedisi sıfatı aldığı gece
Uzaktaki evlerin
Sarı ışıklarına bakıp da
Bir anlık umutlanmasi gibi
Ve yurdum köy çocuklarının,
Barut kokan sokaklarında
Bir gün onlarla oynayacağımız umudu ile yaşadıkları gibi

Aynı zamanda korkmak seni düşlemek
Beni bu düşten sarsıp uyandırmandan korkmak
İnandığım herşeyin altüst olacağından
Benim beyaz gördüklerimi aslında
Senin siyah gürdüğünü farketmek gibi
Benim Kutsal dedigim bu aşka
Senin hiç inanmadığını
Birgun arayıp da
Yüreğimi yırtarak içimden çıkıp
Yürümüyor ve yürümeyecek diye haykırmandan korkmak …

Yaralanmak
ve kanı durdurup yola devam etmek,
Yaralıyım diyemeden.
Ölünecek bunca şey varken
Sırf sevdan uğruna verdiğim bu yaşam mücadelesinde
Tam hayata sarılmışken
Soğuk bir navludan çıkan
Serseri bir kaza kurşununa tesadüf etmek gibi
Sevgi, çaresizlik ve kabullenmişlikle gülümseyerek kaderine
Tüm yaşananlarla birlikte silinmek

Seni düşlemek herşey
Belki de hiçbirşey
Bir rüyaya dalıp uyanmamak için boşa dua etmek gibi birşey.