Seni Dilendim Şiiri - Ibrahim Donmez

Ben her el açışıta tanrıya seni dilendim
Kimi cennet istedi kimi merhamet
Ben hep seni dilendim...

Sensizliği hep ölümle bir tuttum
Zaman celladım oldu her gün kırdı boynumu
Yine de senden vazgeçmedim...

Duygularım hasretim hep sana aitti
Bahara hasret kalan kuru toprak gibi
Uzatıp kollarımı sana sarılmak istedim...

Tiryaki değilim şu dünyada senden başkasına
Papatya güller ektim, adaklar adadım yoluna
Her günde bin ümit, alışamadım yokluğuna

Sevmek ne güzeldir seninle daha güzel
Aşkını gönlümde yaşatmak güzel
En güzeli de seni dilenmekti sevgilim