Seni de Bırakırlar Mezara, Yalnız Başına ...

Ecel gelince Azrail durur karşına
Dostların boğulur, birden göz yaşına
Bakılmaz mezarın toprağına, taşına
Senide bırakırlar mezara, yalnız başına…!

Müezzinler sala ile verir haber
Sevenlerin gelir birer birer
Üzerlerinde vardır son bir görev
Senide bırakırlar mezara, yalnız başına…!

Ölüm ne genç der, ne de ihtiyar
Yıldız misali, her an bir can kayar
Kurtuluş yok, istediğin kadar bağır
Senide bırakırlar mezara, yalnız başına…!

Planlar, programlar alt- üst olur
Hastalar beklenirken, gençler ölür
Akıbet, cümle alem ölüme yürür
Senide bırakırlar mezara, yalnız başına…!

Omuzlanıp, musalla taşına konulursun,
‘Bu mevtayı nasıl bilirsiniz? ’ diye sorulursun
Biraz sonra kabristanda kendini bulursun
Senide bırakırlar mezara, yalnız başına…!

Mezarın kazılır boylu boyunca
Toprak örtülür vakit dolunca
İnsanlar dağılır telkin sonunda
Senide bırakırlar mezara, yalnız başına…!

Bir müddet çoluk çocuk ziyarete gelir
Zamanla yavaş yavaş bunlarda fire verir
Torunlardan sonraki nesil, hatırlamaz unutuverir
Senide bırakırlar mezara, yalnız başına…!

O halde; gururu, kibiri bırak mütevazı ol
Ameleye de, reise de görünür aynı yol
İnanmazsan bana, gidenlere sor
Senide bırakırlar mezara, yalnız başına…!

Netsem, neylesem olmuyor
Rüyalar korkutuyor, uykum gelmiyor
Soruyorum gidenler geri gelmiyor
Senide bırakırlar mezara, yalnız başına…!

Kimler geldi, kimler geçti bu diyardan
Ol dediği an, son noktayı koyar yaradan
İster protokolle git, istersen sıradan
Senide bırakırlar mezara, yalnız başına…!

Mahir der yalanım yok, doğrudur sözüm,
Hayırsız olacak malda, mülkte yoktur gözüm
Düşünüyorum, bir türlü bulamıyorum çözüm
Beni de bırakırlar mezara, yalnız başıma…!
Seni de bırakırlar mezara, yalnız başına….!
(Mahir ODABAŞI / 17.05.2010 - 13.30)