Bir zamanlar kalbimin sokaklarında adımlarını bıraktığın günleri hatırlıyorum. Gözlerimde açan çiçekler, dudaklarımda doğan güneşler ve ruhumun derinliklerinde yankılanan melodiler vardı seninle. Her gülüşün bir yıldız gibi parlıyordu gökyüzümde, her dokunuşun sıcak bir yaz günüydü.
Bir deniz feneri gibi yolumu aydınlatıyordun karanlık gecelerde. Gözlerinin ışığında kaybolmaktan korkmazdım, çünkü seninle kaybolmak bile bir keşifti. Yüreğimin kıyılarına çarpan dalgaların huzurunda, seninle birlikte tüm fırtınaları unutur, yalnızca dinginliği hissederdim.
Bir çiçek gibi açmıştım sana, köklerimi derinlere salarak. Senin sevginde beslenir, senin sözlerinde çiçeklenirdim. Ama bilmezdim, bir gün rüzgarın yön değiştireceğini, güneşin bulutların arkasına saklanacağını. O zaman anladım, baharların sonu hep kışa varırmış.
Bir sabah uyandığımda, kalbimin bahçesinde solan güller gördüm. Seninle birlikte açan umutlar, birer birer dökülüyordu dallarından. Bir zamanlar tatlı bir melodi olan adın, şimdi yankılanan bir boşluk, sessiz bir çığlık gibiydi kulaklarımda.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta