oysa seni öyle çok sevmiştim ki...
neydi seni benden alan,
bizi farklı farklı kederlere salan neydi aynı şehrin içinde?
sus ne olur sus, Allah aşkına sus...!
bana ihanetini anlatamazsın, sus!
nefretimle giyiniyorsun bu aralar baştan aşağı..
seni böyle görmeye alışık değilim...
o yüzden belki de artık görmek istemeyişim seni...
yapma nolur bir kuşun kanadını kırıyorsun...
düşünsene;
uçamayacak, gülemeyecek
düşünsene ulan bir daha asla sevemeyecek!
oysa seni öyle çok sevmiştim ki...
bıraksan fırlayacaktı hani kalbim yerinden, öyle...
bir ihanete kurban etmemeliydin bu aşkı,
birçocuğun bayramlık sevincini içinde bırakmamalıydın...
sen bana Allahın bir ödülüydün ulan,
böyle darmadağın, böyle çaresiz, böyle yoksul bırakmamalıydın...
oysa seni öyle çok sevmiştim ki....
neyse ne desem boş..!
sen zaten anlamazsın...
sevmeyi bilmeyen birine sevgiyi anlatmak,
sağır birine yol tarif etmek olur galiba,
bağıra bağıra hemde!
ama nafile......
Kayıt Tarihi : 8.10.2012 12:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mal mülk denilen ise bir lambanın anahtarı gibi var yok var yok var yok bir aydınlık bir karanlık
Sonuçta hayal kırıklılığı yaşayacak kadar hiç bir şeye bel bağlamamak asıl olan
Ah ve vahlar bet dualar hiç bir şeyi değiştirmediği gibi hayatı daha çok zorlaştırır
Emeğinize sağlık ibret verici bir çalışma.
TÜM YORUMLAR (2)