Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
yüreğine sağlık genç şair,kutlarım güzel şiir için.
saygılar
gerçekten çok hoş bir şiir..hani derler ya 'işte bnde o anlarda böle düşünüorum,böle hissdiorum..ama bunları cümleler halinde bir araya getirip de ifade edemiorm'..işte aynen öle bir açığa vuruş..
bu kadar çok yorum yazıldığına göre insanlar bu şiirde bir şeyler buluyor olmalı diyorum...kutlarım ne diyim...
yüz elli iki yorum
başarılar
Tanrı sizi korusun:-) sevgiler
Gözüne doğan bir kır çiçeğidir haylaz dağ başının...Devirir tüm henüz solmamış/dipdiri ulu çınarları bir fiskede,çaresiz kıvranan gözyaşları,arda kalanın.....Ağarmış saçların usulcacık değdiği gamzelere tuz basar küçücük yoldaşlar....Hain evrile kıvrıla gerdana dizilir kurşun misali de büker dudağını yapayalnız ssabahlayan,nelere şahit yıldızların altında!!!!
Son bir resmeder şöyle hani geride kalan en doyulmaz tatları,tenine yol alır barak nağmeleri de yırtar gökyüzünü dört nala hasret karası....Kaşı gözü darmadağındır kendiyle kalakalanın,görmez,duymaz ve nefes dahi almayı unutur ecelin terli bedeninde,mecnunî!!!!Nazeler yaman avaz,ne çıkar ne de çıkmaz çatallanmış sese mahkum boğazdan....Avuntusu da dalar en dönülmez uykulara......
Ağzı dili sensizliğin kekremsiliği......
YILDIZların kulağınıza fısıldadığı tüm sözler doldursun gözbebeklerinizi......
Kocaman sevgiler....
Mevlama emanetsiniz..........
GÜZEL BİR ŞİİR OKUDUM YÜREĞİNİZE SAĞLIK..
usta kalemınıze ve yuregınıze saglık
saygılarımla
Tam Karşımızda
Dolunay
O da Şahidimiz
Uzatsak Ellerimizi
Dokunacağız
Ve Bir de
Yanıbaşımızda
Kalp Atışlarımız
Tebrikler duyarlı yüreğinize. Kaleminiz hiç susmasın.
Selam ve sevgiyle.
Seni Çok Seviyorum
Süzgeçten Süzülenler
Bir Yıldız
Zirvesinde Gökyüzünün
Sessiz,Yalnız ve Çaresiz
O Güzelim
Akdeniz Gecesinde
O Unutulmaz
İlk Öpüşmemizi İzleyen
Bizden Habersiz
Tam Karşımızda
Dolunay
O da Şahidimiz
Uzatsak Ellerimizi
Dokunacağız
Ve Bir de
Yanıbaşımızda
Kalp Atışlarımız
Bir Yıldız
Zirvesinde Gökyüzünün
Sessiz,Çaresiz ve Yalnız
Gülümseme Gözlerinde
Dudaklarında Yalnız
Bizim Aşk Şarkımız
................................................................................................
harika olmuş
saygı ve sevgi ile
erkan gümüşsoy
Bu şiir ile ilgili 197 tane yorum bulunmakta