Seni Çok Sevdim Şiiri - Müjgan Kızıleniş

ben seni çok sevdim

ergen bir kız çocuğuydum,
ellerim ellerinde kaybolduğunda;
beni korumanı istedim.
sıcaklığında ısındım göğsünün.

bir anne şevkatiyle sevdim sonraları.
sana baktım kocaman bir adamdın.
derinlerine indim;
küçük çocuğu gördüm içinde.
yalnız,kararsız,terkedilmiş çocuğu..

gün geldi çok kırıldım sana.
ama işte sevgi var ya hani,
o herşeyi onarır dedim.
yanılmadım da.

beni terkettin çoğu zaman.
benimleydin,yanımdaydın,dokunuyordum da
ama sen yoktun;
dünyan benimkinden başka bir dünyaydı.
ayrı yerlerde nefes alıyorduk biliyordum.

şimdi bunca kırgınlıktan sonra
terk mi etmeliyim seni.
sonra nasıl hesap veririm
gözlerinin içinden gözlerime bakan
terk edilmiş çocuğa..

üzülme be gülüm..
kaygılanma da..
izin vermeyeceğim ayrılığa..

(mayıs 2005) izmir