Seni çok sevdiğimi gördüm

Bir sabahın ilk ışıklarında,
gözlerimi kapatıp içime baktığımda,
ben seni çok sevdiğimi gördüm.
Sadece bir kelime ya da bir duygu değil,
bir nefes, bir ömür gibi ağır,
ama aynı zamanda kuş tüyü kadar hafif.

Sevmek, bir aynaya bakmak gibiydi seninle,
kendi suretimi senin gözlerinde bulmak.
Her tebessümünde,
gökyüzüne uzanan bir merdiven görürdüm,
her suskunluğunda,
okyanusun dibine saklanmış bir sır.

Ben seni çok sevdiğimi gördüm,
bir yağmur damlasında,
güneşin alnına düşen o pırıltıda.
Her mevsimin bir parçasıydın sen;
ilkbahar kadar taze,
kış kadar derin ve sabırlı.

Bazen bir rüzgar gibi sessizdin,
ama dokunduğun her şeyi değiştirdin.
Bazen bir yıldız gibi uzak,
ama yolumu aydınlatacak kadar yakın.
Senin varlığında öğrendim;
sevmek, bir başlangıç değil,
her gün yeniden uyanmakmış.

Ben seni çok sevdiğimi gördüm,
kendi sessizliğimde yankılanan bir melodi gibi.
Her mısrada, her dizede,
senin adın saklıydı aslında.
Ve anladım ki, seni sevmek,
bir şiir yazmak kadar kutsaldı.

Eğer kalemim tükenirse,
seni yıldızlara fısıldayacağım.
Eğer sözlerim kaybolursa,
her nefesimde seni bulacağım.
Çünkü ben seni çok sevdiğimi gördüm,
gözlerimi kapattığımda,
ve her seferinde,
yeniden doğmuş gibi oldum.