Seni Çok Özlüyorum Şiiri - Ayşegül Bozdoğan

Dün rüyamda gördüm yine, sık sık görüyorum değişik hallerini ve anlıyorum uyanınca ne kadar çok özlediğimi...
Boş sokaklarda koşturuyorsun kimi zaman, arkandan koşuyorum ama yetişemiyorum; öyle hızlı öyle neşeli ve pırıl pırıl oluyorsun ki, ne yaparsam yapayım heyecanına erişemiyorum, Bazen uyandığını görüyorum erkenden, o minik ellerinle yüzünü buz gibi soğuk suyla yıkıyorsun; sabahın en saf, en masum, en sevecen hali oluyorsun, gözlerinde hep aynı pırıltı hayatın gülen yüzüne bakıyorsun.. Birgün de kaldırımda gördüm seni, oturmuşsun, çekmişsin dizlerini kendine, dizin kanıyor düşmüşsün belli, ama herzaman olduğu gibi gizliden ağlıyorsun, gözyaşların hakkını veriyor ağlamanın.. dünya battı savaş odu, insanlar öldü diye değil... Sevgilin gitti, paran bitti ya da yalnız kaldığın için hiç değil, sadece düştüğün için ağlıyorsun hıçkırarak, sadece düştüğün için... Yanına gelip yaranı sarayım dedim, uyandım... Bir baktım sarılmayacak yaralarla dolup taşmışım... Şimdi çık gel rüyalarımdan desem, gelip sarar mısın yaralarımı ÇOCUKLUĞUM ! Seni çok özledim....