Bir temmuz akşamı serinliğinde,
Otururken sahilde kumlar üstünde.
Bir çarpıntı hissettim adı özlem olan!
Pas tutmuş kalbimin derinliğinde..
Tepemde yıldızlar ışıl ışıl parlarken,
Denizden esen meltem şarkılar söylüyordu,
Kendimi kaybetmiş ritim tutarken,
Kalbimdeki bir yara yine kök salıyordu...
Gözlerim bir anda boşluğa daldı..
Etrafa bakındım seni aradım.
Yüreğim birden kabarmaya başladı,
Farkında olmadan bir damla yaş aktı.
Haykırmak geldi içimden neden diye
Neden ayrıldık diye..
Kalbim bir volkan gibi patlamaya hazırdı
Gözlerim o anda seni aradı
Ama yoktun ne çare
Yıldızlardan da uzaklarlaydın..
Kayıt Tarihi : 1.10.2004 22:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Bölüş](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/10/01/seni-cok-ozledim-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!