Seni çizmek istedim boş bir sayfaya,
Kalem ucu kırıldı, silgim yok..
Tek çarem kaldı,
Çok kabiliyetli olarak
Silgi kullanmamak için, yanlış hatlar çizmemeliydim.
Solgun bir suratla başladım çizmeye
Sonra iki çift göz
Sonra burun, kulak…
Baktım senden uzaklaşıyor,
Düşünmeye başladım…
Biraz kendime güveni topladım,
Renk tonunu vermemiştim,
Benzetmeye çalıştım.
Benzetilecek o kadar çok şey varken,
Kalem elimden vazgeçti kendi çizmeye başladı.
O çizdikçe ben tamamlıyordum,
O karaladıkça ben ton veriyordum.
resmi neye benzetmeye çalışıyorsun dedim kalemime
kalemim gül çiziyorum dedi,
ben seni çizmek isterken gül çiziliverdi.
Ne zaman seni çizmeye bir suratla başlasam,
Güle dönüyorsun her zaman.
Ve ne zaman elimi kaleme atsam,
Bir gül oluyor bedenin,
Saçların ise yapraklar.
Boynun da tıpkı çizdiğim güllerde ki gibi bükük.
Şimdi ben seni nasıl çizeyim.
Söylesene ben mi beceriksiz,
Yoksa sen mi fotokarektersiz….hami keserci
Kayıt Tarihi : 27.3.2009 20:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!