Seni Çizdim Zamana

Sen Unutabildiğin kadar mağrur ve güçlüsün
Ben unutamadığım kadar yokoluşlardayım ey sevgili

Buğulu camlar ardında silüetin
Boşluğumda bir el uzanır
Nadide yüreği nazenin

Vurgun yedim okyanuslarında
Soluksuz kalışımdı
Belki de kıvılcım alışım
O üzüm gözlere baktığımda

Batmayan güneş doğdu yüreğimde
Hep aynı mevsim
Aynı çiçekti yediverenler
Dursun dediğim zamanın gölgesinde

Kana kana içtim aşkı dudaklarında
Şiir gibi
Şarkı gibi
Hiç bitmeyecek gibi…

Ölümümü adadım varlığına
Hani
Ne kadar uzaksan o kadar yakınımdaydın da
Yine de yetmedi be canım
İstedim seni
Gündüz, gece her an yanımda
Sigaramın dumanında
Samanyolu’nun kanatlarında
İçtiğim suda
Her an, her yerde sen vardın da …

Ellerim duada
Giyotin çığlığı akşamlarımda

Ah…! Ah…!

Ve doğmadı, o batmayan güneş
Sökmedi hiç şafak
Vuslat kızıllığında

Şimdilerde deli bir özlem şarkısı
Yakar dudaklarımı ismini her andığımda

Unutmamışlar dünyasında
Unutulmuşluğun kahrında
Her gün karabasan kışlar sarar
Bitimsiz acılarla

Sevdam hata ise
Ayrılık madalyadır takarım boynuma
En uzun ayrılık kadar yakın olurum sana
Zaman ölçmez, ölçemez
Ötesindesin, anlamasan da
Ölümsüzümsün üzüm gözlüm
Sende ölmüş olsam da