Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Ayrı8lmak bir söz bilemedin bir daha kem söz
hasretlere kalmak dayanılmaz
hele hele yaralı bir yüreği iyileştirmek iyiden bela.. saygılarımla yüreğine sağlık Yusuf bey..
dün oldu ayrılık seni bulmak zor gülüm ne adres ne mektup seni bulmak zor gülüm açık açık adresini vermedin seni bulmak zor gülüm şimdi sessiz sedasız kıytı köşelerde seni beklerim gülüm
kutlarım degerli şaiirim saygılar sevgiyle tam puan
Yıllarca aradım haberin yok mu
Seven bir gönül’e bu sevgi çok mu
Söyle benim sevgim sana bir yük mü
Seni silmek kolay değil zor gülüm
dost ne güzel sesleniş bir sevgiliye kutluyorum duygu yüklü yüreğin kalemin daim olsun saygılarımla
Adresin yok telefonda etmedin
Postaneden bir tek mektup atmadın
Seni bulmam için katkı yapmadın
Seni bulmak kolay değil zor gülüm
Yıllarca aradım haberin yok mu
Seven bir gönül’e bu sevgi çok mu
Söyle benim sevgim sana bir yük mü
Seni silmek kolay değil zor gülüm
Küslüğüm kadere değildir sana
Reva gördü felek hasreti bana
Hep seni aradım yakıla yana
Senle olmak kolay değil zor gülüm
Saçlarım ağardı gönül duruldu
Sırça kalbim paramparça kırıldı
Araya araya dizler yoruldu
Sana gelmek kolay değil zor gülüm
Reva gördün ayrılığı zulümü
Yaktın ateşlerde koydun külümü
Hastalandım bekliyorum ölümü
Nefes almak kolay değil zor gülüm
hüzünlü bir ayrılık şiiri ama buruk bir tad bırakıyor gönüllerde alkışlıyor ve güzel şiirinizi kutluyorum on tam puan benden bu güzel şiire selam ve sevgilerimle
Saçlarım ağardı gönül duruldu
Sırça kalbim paramparça kırıldı
Araya araya dizler yoruldu
Sana gelmek kolay değil zor gülüm
Reva gördün ayrılığı zulümü
Yaktın ateşlerde koydun külümü
Hastalandım bekliyorum ölümü
Nefes almak kolay değil zor gülüm
Yüreğine Kalemine Sağlık Üstadım.
Saygılarımla.
Reva gördün ayrılığı zulümü
Yaktın ateşlerde koydun külümü
Hastalandım bekliyorum ölümü
Nefes almak kolay değil zor gülüm
zordur bilmeden aramak zordur beklemek... yüreğinize sağlık.
Yüreğinize sağlık Yusuf bey usta kaleminizi kutlarım her zamanki gibi usta kaleminizden akıcı ve güzel anlamlı duygulu şiirinizi beğenerek okudum duyguları ilmek ilmek işlemişsiniz duygu yoğunluğuyla insanı saran duygu yüklü akıcı güzel şiiriniz için sizi canı gönülden kutlarım Sevgilerimle
Anlam yüklü,güzel şiiri için usta kalemi kutlarım.Saygılarımla.
kutlarım şaiirim saygılar tam puan çok güel dizeleri tebrikler
Reva gördün ayrılığı zulümü
Yaktın ateşlerde koydun külümü
Hastalandım bekliyorum ölümü
Nefes almak kolay değil zor gülüm
Şair Yusuf Değirmenci
Bazen öylesine yerleşir ki sevgiler/aşklar.
Ondan başkasını sevmek olanaksız olur.
Çok güzeldi Yusuf Kardeş.
Kutluyorum.
Kadir Tozlu
Bu şiir ile ilgili 22 tane yorum bulunmakta