Seni Bulmak Şiiri - Mekan Atac

Seni yazmak gündüzlerin
en yalnızlığın da.
Hüzünle haykırmak seni.
Ruhun doruğun da,
şarkılara katmak
geceyle bir bütün, olmak.
Seni söylemek, sana dokunmak
hissedip geceye sarılmak.
Sonra, göz yaşlarını silmek.
Seni düşünüp, izlemek sessizce uzağı.

Ürperir içi, uçurumlar da seni sevmek, ölümün kıyısında yürümek.
Buğulu düşüncelerden sıyrılıp, gerçeği görmek; bir taraf yalnızlık bir taraf sensizlik.
Kulaklar da acının mutlulukla birleşmesi, ufaktan artan hüzünlü bir şarkı.
Ruhun uzatması elini geceye.
Bedenin yokluğa sarılması özlemle.
Göz yaşların eşlik etmesi müziğe.

Tekrardan doğmak, mutsuzluktan gündüze.
Senden koşan düşünceler, bilinmeyen uzağa...
Duyulan, uzaktan uzağa şarkılar.
Bitmez tükenmez karga sürüleri ve sonsuz bir ufuk...

Bulunduğum, şu büyülü güzel uzaklıktan da, görebiliyorum seni.
Mutsuzsun, fırlatılıp atılmışsın ve  sahipsiz.
Öpmek seni, düşüncelerimde yine.
Seni unutmak belkide bugün.
Hatırlamak seni, belki geceye.
Sarılmak, hüzünlü şarkılara seninle.

Çay demleyip, içmek belki de seni.