Seni Bu Kadar Çok Sevdiğim İçin Beni Aff ...

Seni bu kadar çok sevdiğim için beni affet...
Bu sessizlik beynimi kemiriyor görmüyormusun..
Konuşmuyorum, ama sesler hiç kesilmiyor hiç dinmiyor..
Şimdi karanlık bir yer bulsam otursam ve ağlasam kimseler göremese sensizliğin yüzümde bıraktığı acıyı..
Şimdi bir köşe bulsam otursam ve saklansam peşimi hiç bırakmayan yanlızlıktan ve kalabalıktan.. Kimse bilmiyor kimse görmüyor ,dünyanın ne boktan bir yer olduğu söylesem kendime kızarım sensiz olduğumu biliyorum
Bu yüzden hiç birşeyin rengi yok çok sevsek de o maviyi ikimiz ne gök yüzü mavi ne deniz, her yer benziyor bir birine her renk karışmış siyaha hüznün tonlarına...
Seni bu kadar çok sevdiğim için beni affet..
Şimdi boş bir bank bulsam otursam, sensizlikten yorulmuş yüreğimi biraz dinlendir sem.. Biraz uzansam
Dokunabilir miyim gök yüzüne bulutlara, dokunamam
Ya giden zamanı alabilir miyim yeniden geriye , geri geri koşşam geldiğim yolları yeniden yürüsem bekliyormusundur seni ilk bulduğum yerde?? Kafamın içinde dinmeyen sesler duyan deli duymayan sağır... Soruyorum o soruyu sen kimsin?? Sen kimsin??
Bildiğim cevaplar var ama birini söylesem yeter, sen bu canda nefes bu bedende cansın şimdi sağırmısın delimi
Sen söyle...seni sevmekten hiç vaz geçmedi bu yürek..
Seni bu kadar çok sevdiğim için beni affet... mcc