Seni böyle seveceğim Şiiri - Erdem Paksoy

Sesin her yerden duyulması kadar güzel ne olabilir
Bir yerden seslenmek istemiyorum.
Işığın vurarak oluşturduğu resmin ne önemi var.
Hem ben bir çirkin ördek
Büyüdüm hala çirkinim...
Sana sesimi kelimelerin dokunuşuyla taşıyorum..
Siluet'im olsun kelimeler..
Dudakların her mırıldanış da, ben yeniden yazıyorum onları sana.
Ve kalbime indiriyorum fısıldayarak okuyuşunu
Bir meltem rüzgarı gibi estiriyorum orada

O yabancı kim ?...
Gönül dağını bir dağa kondurmak istiyor.
Sorgulamayan, dinleyen, var olanı var olduğu gibi kabul eden...
Susması bile edebi bir konuşmanın eşiği olan o yabancı kim?...

Son olacaksa bir gizem, olmasın...
Hep başlamak, hep başlayabilmek.Doymak mı ? Asla....
Sudan vazgeçilirse ondanda vazgeçilir.
Yeter ki indirme perdeleri kirlenmesinler
Sahi ya indirilen perdeler hem kirlenenler değil mi ?Kim yıkayacak o perdeleri...

Güçlü bir bağ....Çok güçlü bir bağ...
Her şeyi paylaşıp yine kopmayacak bir bağ.
Bilmediklerini bildiğinde,sorgular bir tarzda peşe düşmeden, kendi içinde en güçlü bağ...

Ve şunu diye bilmeli
Her yönü ile beni tamamlayan dünyamın tek ayrıcalığı...
Seni değiştirmeyeceğim, sana zorbalık yaparak dokunmayacağım
Seni severken de böyle olduğun gibi kabul edip seveceğim.....