Seni Böyle Özlerim Şiiri - Mehmet Muratoğlu

Sensiz de yürünür bu yollardan.
Gece olur, ay doğar.
Ay karanlığı boğar,
Yapraklar rüzgarla buluşur,
Düşer usulca dallardan.
Ben gölgemle yürürüm bu yollardan.
Geçip giderim bir hat boyu.
Yanımdan geçip gider
Bir yalnızlık konvoyu.
Ardına düşerim, gecenin ortasında.
Sürükler gideriz bilmem nereye.
Bilinmeyen bir istikamete doğru.
.....
Sokak başında kırmızı ışıklar.
Evlerin bahçesini saran,
Kuşatan sarmaşıklar.
Sisli lambalarıyla donamış evler,
Evlerle çevrili caddeler.
Uzaklardan sesler gelir,
Yüreğimin bam telini titreten.
Bir göl kenarından yahut bir yerden,
Kol kola girmiş gezinen aşıklar.
.....
Her akşam yürürüm bir başıma.
Kaldırım taşlarını ezerim.
Yürürüm adım adım, sokaklarda.
Uzakları süzerim.
Bir silüet belirir dikiliverir karşıma.
Bir hayalle cadde, sokak gezerim.
Ve sabah olur gün doğar,
Gece gider yorgunluğum kalır,
Bir de uykuya hasret gözlerim.
Ben seni her gün böyle özlerim.
M.M