Yıllar sonra ateş attın özüme,
Seni boşa sevmemişim demek ki.
Çıngı düştü küllediğim közüme,
Seni boşa sevmemişim demek ki.
Otuz yıllık resmin geçti elime,
Bakakaldım taze gonca gülüme,
Heyecandan gidecektim ölüme,
Seni boşa sevmemişim demek ki.
Zümrütlere şule verdi gözlerin,
Kulağıma geldi sevgi sözlerin,
Okşadıkça cana geldi yüzlerin,
Seni boşa sevmemişim demek ki.
Resmin ile konuşsam da duy beni,
Öldürecek “sevda” denen huy beni.
Terk etmiyor senin sevdan uy beni!
Seni boşa sevmemişim demek ki.
Bindebir’in boşa saçın yolmuyor,
Her kim olsa senin yerin dolmuyor,
‘Unutayım’ desem bile olmuyor,
Seni boşa sevmemişim demek ki.
28.05.2017 – (4+4+3)
Açıklamalar: (TDK Sözlük)
Çıngı: 1. Kıvılcım. 2. Parça, zerre.
Şule: Alev, yalım
Uy: Korku, acı, acıma bildirir ünlem.
Kayıt Tarihi : 28.5.2017 23:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
30 yıl kadar önceden ilgi duyduğum, âşık olduğum ve çeşitli nedenlerle evlenemediğim bir kız arkadaşımın facebookta resmiyle karşılaştığımda hissettiğim duygularımın yansıması olan bir şiirimdir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!