Seni Bıraktım, bu şehirde

Bu şehirde; sevdamı, seni bıraktım, Lidya kırlarında ağlayan bahtsız Niobenin şarkısı gibi.

Pusularından geçtiğim bembeyaz ölümleri, köhne duvarlarında serseri kurşun deliklerini, izbe sokaklarını, bıraktım bu şehirde

İsimsiz korkularımı, kabuslarımı, içimdeki sonsuz fırtınaları ve olmayan düşlerimi,

Bitmeyen zemherilerini, sigaramın dumanını ve küflü ekmeğimi, çimlenmiş soğanımı bıraktım bu şehirde

Sırt sırta, renga renk cüce evlerini, görünmez gri mezarlıklarını, namlu ağzında hazır sinsi tuzaklarını,

Baharda dokunamadığım çiçeklerini, leylak kokularına sardığım ama bir türlü söyleyemediğim kelimeleri bıraktım bu şehirde

Derin lacivert gecelerinde, amansız sert rüzgarları, pencereme vuran soğuk yağmurları, dört duvar arasında yalnızlığımı, gözyaşlarımı

Kırgınlıklarımı, kavgalarımı, öfkelerimi

Ve….. çaresiz seni bıraktım bu şehirde