Seni Bırakıp Gidiyorum... Şiiri - Selim ...

Kardeşim İsmail Cem Ezel'e...

Sana her biri kendi ellerimle imkansızlaştırılmış hayalllerimi,
Sana bir bir yıkılan ümitlerimi,
Beşi beş para etmez sevgilerimi,
Sana anılardaki silüetimi bırakıp gidiyorum...

Beraber geçen zamana, ufak bir tebessüm edip,
Geçmişe bir tek seni yazıp,
Senden gayrı her bir güzel şeyi sana bırakıp,
Geldiğim gibi, yapayalnız gidiyorum...

Alsancak'ın travesti kokan sokaklarının garipliğini,
Konak'ta üşüdükçe ısındığım o sakin denizi,
Dostluğumuzun sığmadığı o koca terminali,
Ve İzmir'e dair her şeyi senli anılara ekleyip, gidiyorum...

Ben gönlümün kutsal kenti Erzincan'a,
Seni bana hediye eden o mapus misali okula,
Her gece kasti firarlarla üşümeyi yeğlediğim,
Ellerimi bir kaç odun parçasının merhametine teslim ettiğim,
Bana sevmeyi öğreten o küçük şehre,
Bana dostluğu tattırdığın,
Kamu Lojmanları'nın çimenlerinde uyumaya gidiyorum...

Ben dizlerinde ağlayıp durduğum günlere,
Ben seni yeniden sen etmeye,
Belki kendimi sana feda etmeye,
Ben çocukuğumuza, Erzincan'a gidiyorum...

Esmer teninin yalnızlık kokan o son halini görmezlikten gelip,
Seni o büyük şehirin acımasızlığına,
Günahın başüstü edildiği o diyarlara,
Seni kendi ayakların üstüne, hayatın kollarına bırakıp gidiyorum...

Öğütlerimi bir kez daha hatırlatmadan,
Ardıma bile bakmadan,
Abin değil kardeşin bile olamadan,
Gidiyorum...

Ardından içim yanıyor olsa da...

Sana her biri kendi ellerimle imkansızlaştırılmış hayalllerimi,
Sana bir bir yıkılan ümitlerimi,
Beşi beş para etmez sevgilerimi,
Sana anılardaki silüetimi bırakıp, ben hemen şimdi gidiyorum...

Kelkit - 27.06.2007