Seni Bildim Şiiri - Zeynep Sever

Korkar oldum gecelerden
Karanlık üstüme gelir oldu.
Uyudum, uyandım,
UNUTMALIYDIM…
Ben bana düşman oldum, kurtulmalıydım.
Neydi beni benden alan,
Şu kahrolası ince sızı?
Neydi ki bu?
Aslında biliyorum.
Bildiğim her şeyden ibaret olan tek sebepti.
SENDİN…
Ben bir tek seni bildim.
Senden gelen her şeyi bildim.
Senden gayrisini bilemedim.
Ki zaten bilebilseydim,
Halen satırlar senle başlamazdı.
Seni ben, benden bildim.
Sen benim aynamdın, senden yansıdım.
Sen korkusuzluğumdun.
Sen hiç bitmeyecek olan,
Özgüvenimdin.
Sen ilerlemektin,
Sen tebessümdün yanaklarımda.
Sen varsan, bende vardım.
Hayattın, yaşamaktın.
Sen sevmektin,
Düşüyorken, tutunacak tek daldın.
AMA YOKSUN…
Nerdesin bir tanem nerde?
Sensizliğe dayanacak gücüm kalmadı.
Gel artık ne olur?
Sensiz ölemiyorum bile.
Gel de sebebim ol.
Ölmekse öleyim,
Yaşamaksa yaşayayım.
Yeter ki, SEBEBİM SEN OL…!