..seni benimden siliyorum

Seninle yaşamadığım hiçbir sokak
..............Hiçbir cadde kalmadı bu şehirde
Unuttuğum ne varsa adında hatırladım
Neyi sevdiysem biraz yüzündü
İki yarım bekleyişler-imde
Sen hep içime akıyordun
Ben sen oluyordum çoğu zaman,
Biraz mavi
.................Biraz yangın

Hiç kimse senin kadar aşk değildi
Susamaktan yoruldum çölünde
Masumiyetin terk ettiği sokaklardan,
Verdiğin acıdan, ızdıraptan
.......................Kaç kere kanadım da
Vazgeçmedim yüzünden.
Vazgeçmedim ki, aşkına dokunsun diye ellerim.

Tenha denizlerde boğuldum sen yokken
Sen yokken aklımdan hep ölüm geçti

Vurulsun karanlıklara diyorum ellerim
Senden uzak kalan gözlerim vurulsun istiyorum
Unutulmuş bir ışığın gölgesi gibi
.................................Gerilsin çarmıha İsa kadar
Bir şey olmayan ben
................................Her şey olan sen için.
Zamanımın başlangıcı olan güzel iklimin için
Hasretine gözyaşı döktüğüm görüntün için
Belki yanımdan güzelliğin geçer, kim bilir

Ah yoksunluğum
Çetin bir savaşta yitirdiğim cesaretim
Bana sevdiğimi ver, yaşamaya devam edeyim
Biliyorum içimde kalmadı senden başka hiç kimse
Hiç kimse hatırlamıyor o ateşten gidişini
Terk edişinden kalan kederi damıtıyor-um şimdi
Diktiğim kaleleri yıkıyorum
.........................................Bir bir
Uzağına düşüyorum hayallerimin

Zaman karanlık
...................Ben ise bir o kadar azım şimdi
Yazdıkça aşkı kendimi sınıyorum
Aklımda adın
..........................Ne çok sevmişim seni

Hatıraların en çok acıydı, ne çok acıdı
Ellerine çaresizliğimi ve kimsesizliğimi bırakarak
.........................................Benim-den siliyorum seni.

Şimdi ikimize yetecek kadar yalnızlık var saklım da
Ne sen geldin
......................Ne mevsim bahar oldu.
Hatıralarımın içinden geçiyorum geç kalmışcasına
Biraz bedevi göründüyse-m ondandır.

Azaldı hayat gitgide yokluğunda
Bense tamamlamak için kendimi
......................................Hep yolunu bekledim
Kaç kez öldüm aşktan bilemezsin
Günler, haftalar, aylar, yıllar gezinirken üstümde
Ben gözyaşlarımda yokluğuna ufuklar yeniledim.
Sana dair,
...............Sana dair ruhumu yedi kez bağışladım.

Kadifeden
..........İpekten
....................Gülden olan sevgili
Merhamet et
Benim kederim ikimizin arasında yatan yokluktur.
Tutunsam diyorum adına
Daha aşk bitmeden
............................Bu şiir bitmeden
Suyun derinliklerinde kaybolup, usul usul ölmeden
Tutunsam diyorum adına
............................Aşkımın ve yalnızlığımın hatırına
Sonra yeniden çoğalır belki anlamlar
Her şey sana dönüşür
...........................Her şey yüzünleşir, kim bilir.

Ne gariptir ki,
Yolunu izleyerek şafağa vardığımda sensin
Gecenin karanlığında kaybolduğumda sen

Gittin ya
Seninle yalnızlık arasında kalan ben
...................................Yaşayan değilim artık
Mevsimler hala bıraktığın yerde, en çok kış
...........................................Değişmiyor vakit.

Ne ilginç değil mi?
Kalbini alanda sensin
.........................Kalbimi alanda sen
Hem gönlünü ver dedin bana
............Hem de varlığını aldın benden
Neden az geldim sana. Neden?

Hatırlıyor musun?
‘’ unutkanlık bir biçim özgürlüktür’’ demiştin bana.
Öyleyse unut ta özgür kal
Ben,
........Bekleyişten ibaret olan ben
Aşkın köleliği adına
........................Aklımı senin varlığına kilitliyorum

Ya gel, al bu kederin içinden sevindir beni
Ya da bırak kaybolayım sonsuzluğunda

Ya ellerini ver gözlerim görüntünle buluşsun
Ya da git,
................Her şeyinle git
Sesim sevgilinin sesine ulaşamayan dilsiz bir kayıp olsun.

Ve ben
...........Sensiz az kalan ben
Eski günlerin hatırına ağlamak gelmişken içimden
Seni kalbimden
..............Seni ruhumdan
................................Seni bedenimden
.................................................Ve seni benim-den

..........................Siliyorum…

Orhan DEMİRTAŞ