Kıymet bilenin çok diyorsun.
Ve her seferinde sırtını dönüp gidiyorsun.
Bense İstanbul’un Beyazıt meydanında yapayalnız kalıyorum.
Saçlarına taktığın kırmızı gül büyülüyor beni,
İstanbul’u dinliyorum, seni anıyorum
Başımda akşamdan kalmanın,
Ruhumda seni görmüş olmanın sarhoşluğuyla,
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta