Kıymet bilenin çok diyorsun.
Ve her seferinde sırtını dönüp gidiyorsun.
Bense İstanbul’un Beyazıt meydanında yapayalnız kalıyorum.
Saçlarına taktığın kırmızı gül büyülüyor beni,
İstanbul’u dinliyorum, seni anıyorum
Başımda akşamdan kalmanın,
Ruhumda seni görmüş olmanın sarhoşluğuyla,
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta