Seni Benden Dinlediler

Senden, gözlerinden, bahsettim,
Sadece dinlediler..
Hiç biri bana bu dalgalı denizden,
Bir çıkış yolu göstermediler..
Hep bir ağızdan, sende mi
Bu belaya düştün dediler..
O güzel duyguları yerip de,
Belâ diye nitelediler..
Oysa ağaçlar renk değiştirmişti,
Gözlerinle beraber daha yeşildi..
Dağlarda, bayırlarda bütün çimenler..
Daha anlamlıydı bütün çiçekler..
Şimdi insanları dinliyorum,
Saçma sapan da söyleseler..
Neden sonra anladım,
Sevdaya neden bela demiştiler..
Aslında sevda değil,
Sensiz zamanlar bir belaymış meğer,
Ben gecikmiştim,
Onlar çiçekleri, hasret gecelerinde,
Bir sevgili gibi benimseyip,
Sevgilim kokuyor diye sevmiştiler..
Her biri başka bir sevgilinin,
Hicranını geceler boyu içmiştiler..
Şimdi ben sensiz gecelerimi demleyip,
Dipsiz bir bardakta içiyorum..
Her yeni günü başka ümitsiz günlerime,
Gecelerimi damıtıp geçiyorum..
Sordum, bir çıkış yolu göstermediler,
Çıkmaz bir sokakta kesişmiş yolumuz,
Çıkışı bulan yoktu ki, söylemediler..