Seni benden Çalan İstanbul

Seni özlemekten sıkılıp geleceğim
seni benden çalan istanbula
manasız maanasız çalacak telefonun
merak edip açacaksın telefonu
kimsin diye soracaksın
bense camdan dışarı bak diyeceğim
dersini bırakıp hemen aşağı inip
neden diye soracaksın
dayanamadım
onca yolu
gözlerine feda ettim diyeceğim
ne gerği vardı diye soracaksın
ben gözlerimle
sessiz sessiz güleceğim sana
boynumdaki atkıyı sana verip
yalnızlık çok zor
sen sakın üşüme diyeceğim
ağladığımı görmeden gideceğim
nereye diyeceksin
sensiz bir köşeye diyeceğim
çok uzağa gitmeden
o sakağın köşesinde
içimdeki özlemi kusacağım ağlaya ağlaya
titrek bir şekilde çökeceğim kaldırıma
istanbulu teslim alan kar
benim bedenimide yutacak
üşüyorum ama
gözlerine değdi diyeceğim
ve orada donacağım gözümdeki yaşlarla
sense gazetelerden okuyacaksın
yalnız bir aşığın
bir çift göz uğruna
nelerden vazgeçtiğini