Seni ben yokluğunda seviyorum

Seni ben yokluğunda seviyorum
Varlığın acı veriyor
Varlığında hep ağlıyorum
Özlemin büyürken içimde
Umut dolu şarkılar dinliyorum
Her kapı çaldığında
Her adını duyuşumda
Her resmine bakışımda
Birşeyler kopuyor içimde
Sığamazken serçe kadar yüreğime
Yokluğunda Seni yere göğe
sığdıramıyorum
Seni kaçışlarda duyuyorum
Seni anışlarda susuyorum
Seni soruşlarda
Yalan söylemeyi seviyorum
Seni ben yokluğunda seviyorum
Zemheride mayıs akşamı hayalin
Bir fincan kahve
Bir parça ekmek
Siyah zeytin
Ve gözlerin
Ve nikotin
Radyoda ajans
Zeki Müren
Ney taksim
Ve aşka dair sıcacık şiirler
Varlığında üşüyorum
Yokluğunda Isınıyorum
Seni ben yokluğunda seviyorum
Avuçlarımda tutuyorum denizi
Kurtuluyorum fırtınadan
Pencereler kapılar hep kapalı
Yüreğimde duyuyorum yağmurun sesini
Gözlerim kuru
Gözlerim kurşun
Yanında ıslanıyorum
Yanımda yoksun
Dün güzel
Gün güzel
Güneş şefkatli
Toprak bereketli
Yarını görüyorum
Yanımda kar boran
Yanımda Filizkıran
Yanımda sevmiyorum
Seni ben yokluğunda seviyorum
Kırmıyorsun gökkuşağımı
Kırmıyorsun baharımı
Kalbimi
İçimi
Kırmıyorsun sesimi
Doya doya haykırıyorum
Seni sevdiğimi
Varlığın karanlık
Varlığın uçurum
Düşmüyorum
Tutunuyorum
Bütün şehir yıkılıyor
Ben yıkılmıyorum
Seni ben yokluğunda seviyorum
İncinmiyor karanfilin yaprakları
İncinmiyor içimdeki çocuk
Maviye boyuyorum duvarları
Kurşuniye anıları
Yüreğimi çalan yok
Yüreğim kilitli
Dişlerim kenetli
Ellerimde masolet
Ellerim umuda kelepçeli
Varlığa açılıyor yokluğun
Gerçeğe yürüyorum
Seni ben yokluğunda seviyorum
İstediğim gibisin uzaklarda
Gülümsüyorum kırlangıçlara
Küfür yok dudaklarında
Ne pazartesi
Ne perşembe
Cumasın sabahlarımda
Ayın ondördü hep
Mevsim bahar
Dönme sakın oralardan
Gittiğin yerde kal
Dönmeni istemiyorum
Seni ben