Seni Ben Gerçekten Sevdim…

Zaman beni aştı artık, tutunamıyorum artık saniyelerine, tüm bakışlarım boşu boşuna boşa ve ben yavaş vavaş tükeniyorum, kimler kaldı etrafımda ve kimlerin eli omuzlarımda, sahipsiz bir zaman yolu bu bekleyiş, neyi nasıl beklediğini bilmeden, Kesik kulaklı nokta burun köpeğim de öldü artık sahipsizlikle dolanıyorum yollarda, gecenin ayazı omuzlarımda ve en iç sıkıntısı sahipsizlik hissi. Nerede başım darda kalacak ve nerede kime gel nokta burun diyeceğim, onsuz yaşadığım bunca zaman tüketti gece cesaretimi yalnızlığın bir başka koyuluğu ve derini bu sahipsizlik…

Sana merhaba demek geldi içimden ama demedim sevgili, canın yalnız kalınca hatırladın diyeceksin diye, en sevdiklerimle beraber sen de yoksun, teker teker terk ettiniz beni, ellerinizi çektiniz omuzlarımdan veya yüreğimin üstünden, neyse sevgili senin yokluğuna dair yazdıklarım dan en önemli cümlemdi “sen de gitme sevgili” derken korkularım vardı yalnızlıktan ama şimdi deli cesareti ile dolanıyorum yalnızlık kulvarlarında…
Umurumda değil mi yaşamın dikenleri, batar batar çıkar acısı az biraz zaman sonra geçer gider ama senin vurgunu omuzlarımda bir sarsıntı bir yıkılış, artık kendime verecek hiçbir hediyem kalmadı.
Sadece üç beş anı yığını, çoğu çok sevmeye dair, sen de gittin ya, artık ağaçlar yaprak döker gülünecek ne var veya ne kaldı ki üç beş muzur düşünce ona da gülmeler yapışsa çabuk kopuşuyor benden…

Hayat çok şey alırken benden veya ne bıraktı derken senin gülümsemeni düşündüm acaba nasıl gülerdi şimdi şimdi dedim ama boş bırak düşlerimi sev ili boşluk bırak yaşamım için birkaç anının ardından güleyim ki tüm anılara tüküresim gelmesin…

Ben seni ne için sevdim ki nedendi bu sevgi hala çözemedim kendimdeki soruyu? neden senli yazıların özlem kısmını yazıyorum da en komik anlarımdan hiç bahsetmiyorum?

Neden ki sanki kendime saklıyorum bu düşleri veya bu rüyaları düşünür gibi kendime perçinliyorum…
Dedim senin sözlerimin önemliydi bende “ben seni gerçekten çok sevdim” dediğin zaman bayağı kendimi pohpohlamış sandım sanki kanat takmış uçacak gibiğ yaşadım o cümle ile yıllardır bu sabah da öyle, durgun denizin pürüzsüz yüzeyine bakarak zaman zaman ah yıllar diyorum ah bel kemiğim sızladı uçup gidecek anılarla kaybolacaksın bir anda diye düşündüğüm yıllar yüzünden…

Ben seni gerçekten sevdim derken yıldızlara baktım bu akşam, yarım aydı dolunay eksikliğindeki ay bu gece ve ben senle beraber dolaştım gökyüzünde…

Büyükayı yıldızına baktım bu akşam da ama kendime ait yıldıza konuştum biraz dert yandım o da yalnızlık zincirinde ya ne derdi diye düşündüm ki boş laf bunlar dedim

Geçen yolcu ulaşmıştır yerine ve gece yine düşecek kendi bildiğince bildiği yere ama ben hep orada, hep sana baktığım yerdeyim bu gün öfke bağımı kesmişken sana bir kez olsa seni gerçekten sevdim ben demek istedim…