Seni Ben Anlarım Şiiri - Hayati Kork

Özlemleri mabetsiz,
Sevgileri ortaksız yaşadım.
Yaban duruşlara gül tutup,
El uzatıp, avuç açtım.
Ahitlerin duasına muhtaç,
İki elim iki yakamda yalvardım.
Vuslata ermedi yakarışlarım,
Telef edilmiş bunca sevgilerimle,
Seni ben anlarım.

Ben anlarım özlemlerini;
Hasret iniltileriyle düşler kurup,
Saydam bakışlı yıldızlara,
Örülmüş sevda türküleri söylemeni;
Beklemeni, ümit etmeni,
O hiç dönüşü olmayan yolda.
Bilinmezliğin adresini arayışların,
Zehir zıkkım çıkmasında.
Seni ben anlarım.

Ben anlarım,
Ötüken yüzlü gülüşünü,
Yiğit duruşunu,
Dağlı yürüyüşünü.
Topraklara tuğralanmış gözyaşlarıyla,
Varoluşunu.
Şimdi; kavildaş sevdalara hasret,
Çileyi gül niyetine tutuşunu,
Doyulmamış arzularla.
Bir başka ışıkta umudu tazelersin,
Yeni baştan yıkılır hayalin.
Seni ben anlarım.

Ben anlarım,
Güzelliğinin erişilmezliğini,
Bilinmezliğini rüyalarının.
Düşlerinin gizem dolu sevdalarıyla,
Kuşlara türküler söylemeni,
Yıldızlara şiirler döktürmeni.
Nisan yağmurlarında ıslatmanı saçlarını,
Savurmanı bağ bozumu gibi.
Ve haykırmanı...
Ve çağırmanı...
Gülmeni terennümlerle,
Ağlamanı ezgilerle.
Yalvarmanı el açıp Tanrı'ya.
Bilesin ki seninledir dualarım,
Üstüme tünemiş bunca çaresizliğimle.
Seni ben anlarım.

Ben anlarım velhasıl;
Üşümeni, tir tir titremeni.
Gece sabahlara dek
Uykularını bölen
O korkunç serüveni.
Ve duyarım ta derinden
Göz pınarlarında sergilenmeyen
İçe dönük hıçkırıklarını,
Çığlıklarını.
Yanıklarını hissederim ta yüreğimde,
Şimendifer ocağında gibi.
An be an tüten,
Ama hiç bitmeyen,
Korkunç yanıklarını.

Sonra; güzelliğini örten
O puslu gölgeyi atasın gelir üzerinden.
Bir de bakarsın ki,
Nice dost bildiğin yüzlerden
İner o maskeleri.
Aldanmışlığına, inanmışlığına yanarsın.
İşte o zaman!
Kırık aynalarda kendini arar,
Sende beni anlarsın...
hayati kork. gecenin bi vaktinde