Seni bekliyorum Şiiri - İbrahim Özdemir 2

SENİ BEKLİYORUM

Bekliyorum gökte uçan kuşlar gibi,
Çiçek açacak taze bir fidan gibi,
Yok olan tırnaklarımla yollarını temizleyen,
Kurumuş agacın dalları gibi seni bekliyorum.

Kaderim böyle idiyse ben ne yapayım,
Ben doguştan meteliksiz bir fukurayım,
Çok azdır sevabım fazlaca günahım,
Beni kavuştur diye bekliyorum sen yüce tanrım.

Bazen ıssız caddede bir berdoş gibi,
Senden çok uzak bir kuşun kanat çırpınışında,
Bembeyaz olmuş saçım,kamburlaşmış belimle,
Yüregimin ateşi,körükleşen kaynar kazanı gibi,
Kurumuş ama ümitli bir çiçek gibi seni bekliyorum.

Aklanmış saçım, yosun tutmuş yüregimle,
Kimsenin sahiplenmediği çöl topragı olmuş kalbimle,
Hunharca tartaklanan masum orman gibi,suçsuz benliğimle,
Küskün sonbahar çiçeginin,ilkbaharı beklemesi gibi seni bekliyorum.

Ellerim gökyüzünde,kalbim sana masumiyeti bildiren yaralı aslan,
Göz pınarlarım kurumuş,yüregi kan aglayan farksız kurumuş agaçdan,
Eşsiz okyanuslarda tatlı su damlası arayan çaresiz saflıgından,
Kurumaya başlamış papatyanın gökyüzüne yalvarması gibi seni bekliyorum

Senin yoklugunda kat kat yükselip gökdelen oluyor bu sevda,
Her katında kavuşma cümleleri yazılı olacak, gökdelen olmuş kitapta,
Bazen suçlu,bazen suçsuz bir mahkum gibi tek odalı hapishane,
Harfin kelimeye,kelimenin cümleye,kavuşması misali gibi seni bekliyorum

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR